dinsdag 14 april 2015

ZelfVoorZienend

courgette op zoetzuur
In je eigen behoeften voorzien. Voor zover realistisch en haalbaar is.
Tegenwoordig bijna een hype te noemen. Geboren uit het bewustzijn dat het toch niet zo goed gaat met de aarde, dichterbij; de maatschappij. (En dat ben jij!) Geen plastic tasjes, als de portemonnee het toelaat biologisch kopen. De fiets pakken (hier ondenkbaar) en papieren zakjes vragen, het afval scheiden en hergebruiken van alles dat te hergebruiken valt.
Hergebruiken dus, groen, bewust, biologisch, recyclen, plak er maar een definitie op. Helaas nog gerelateerd aan geiten wollen sokken (onvindbaar in de winkel, maar de beste die er zijn), een hoog hippiegehalte (ik moet niets van hippies hebben), The Stones, wiet en LSD en de 'tuinkabouter' uit de voor na laatste reclame van een supermarktketen in Nederland. 
Wij, als M&M, zouden het niet gered hebben zonder dat doe-het-zelf-gedoe. Natuurlijk gestuurd door financiĆ«le sores en het verkozen isolement van een Frans hutje op de hei. We realiseren ons dagelijks dat de ongerepte natuur, het bronwater, de stilte en het 'gebrek' aan geld en moderne middelen ons tot ongekende maar oude, traditionele hoogten stuwt om toch te krijgen wat we nodig hebben; Een zinvol mooi natuurlijk leven dat dicht bij de natuurlijke staat van zijn komt. De grenzen raakt van de essentie met toch nog vaak een toefje modernistisch gemak en luxe. 
Het draadmandje in de douchecel raakt steeds leger. Het betreft nog wel tandenborstel, handzeep, scheerschuim en -mesjes, een nagelvijl en -borsteltje. Ook een flesje zelf gemaakte shampoo van roggemeel, en een tupperware bakje met zelfgemaakte tandpasta. De rest van douche-ware ontbreekt, niet nodig.
De keuken en de voorraadkast naast de schouw puilt uit van potten met voorraden aan granen en kruiden. Prefab is hier al lastig te krijgen, zoek het zelf uit.
Dat we alles met bronwater (moeten) doen is inmiddels wel duidelijk. Een voorrecht en een zegen.
Een moestuin is hier niet meer dan normaal, je bent gek als je alles gaat kopen. Tureluurs als je ook wordt van de etiketten en labels op de voorverpakte middelen in de supermarkt. Liever de basis dat nog echt smaakt ook. Maar leg dat maar eens uit aan de doe-het-snel-generatie?
shampoo
Marc en ik komen nog wel eens wandelaars tegen op het bospad. Als men doorheeft dat wij dat laatste-huisje-op-de-piste bewonen, gerelateerd aan de regio en de lokatie, vraagt men steevast of 'het leven' niet te moeilijk is. Laat u het 'te' maar vast weg. Moeilijk is het, maar dat etiket 'moeilijk' is alles makkelijker dan het ontcijferen van etiketten op de voedings?middelen in de supermarkt. Zwaar? Denkt u en menigeen. Ook dat. 
Maar voor ons beide en de locals zou het leven te! zwaar zijn in de wereld die mijn gemiddelde lezer leeft.
Stelt u zich eens voor;
U staat in de file om op het werk te komen, om de thermostaat open te kunnen draaien na 1800 uur (mits deze geen timer heeft). U zwoegt zich een weg naar de sportschool of -vereniging om in vorm te blijven. U koopt in de Gezond&Wel winkel en rekent af. U betaalt trouw de rekeningen voor GWL en andere natuurlijke zaken die hier geleverd worden door moeder natuur.
Zwaar? Moeilijk? Om te doen waar de natuur en de inwendige mens om vraagt, en deze ook geeft voor uw moeite? Die zaadjes op tijd de grond in? Wat water geven als het wat lang droog is. Hout hakken voor over 3 jaar jaar of zomaar even een uur bij genietende varkens te zitten terwijl ezels een stofbad nemen. Zwaar en lastig om een dag of drie groenten te wecken na het doppen en schoonspoelen van zand. Zwaar om elk moment van de dag mijmerend door de bloemenzee te lopen en de vogels te horen en te zien? Zwaar om op een dinsdagmiddag een dutje te doen na een apero te veel? Zwaar om op een vrijdagochtend wat te dromen aan een stil meer met foeragerende ijsvogels terwijl de hond een bad neemt? Zwaar om de geur van brood te ruiken terwijl je weet dat het getimmer op het dak rust en een droge slaapkamer geeft? Zwaar om te slapen tot de vogels en een siamees je wakker maken rond half 9 en dan te kunnen bedenken, tijdens een mok of 2 koffie, wat je wilt! gaan doen die dag? 
Zwaar, moeilijk? Of juist de ultieme haalbare vrijheid? 
Een facebook-vriend noemt het vervroegd pensioen, maar dan in financiƫle armoede.
Geef mij dat maar, voelt goed en genoeg, dat vroege pensioen. Het woord 'armoede' laat ik maar weg, terwijl ik van een blikje goedkope vis een kostelijke salade in elkaar flans, met zelf gebakken brood. Dit met een temperatuur van 25 graden midden april...
balk maken
Zelf VoorZien in wat ik zelf nodig heb is altijd genoeg. Nog even los van klimaat en omgeving. 
Een aanrader, juist als u er niet uitkomt in uw hier en nu.
Wegwezen dus, kiezen. Voor moeilijk en doen.
Ik geef het u op een briefje; het werkt. En is nog gezond ook, niet alleen voor u, maar ook voor waar u op en van leeft.

4 opmerkingen:

  1. Ben stikjaloers op iedereen die zijn of haar plekje al gevonden heeft. Leuk stukje en ik begrijp je helemaal

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je Diana, open blijven leven, dan kom je vanzelf op jouw plekje terecht.

      Verwijderen
  2. Jullie doen het geweldig Martine er is niks mis mee om een keer hulp te vragen! Oordelen vanaf de zijlijn is wel heel erg makkelijk. Hoop dat deze persoon ooit financieel met zijn rug tegen de muur staat en je een verontschuldiging aanbied. Kom lekker tot rust en ga dan verder met een schone lei. Liefs uit Hongarije

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hierbij wil ik Anoniem bedanken voor zijn/haar reacties en betrokkenheid. Ik zal je laatste reactie niet plaatsen maar heb hem natuurlijk wel gelezen. Ik zou best per email het gesprek voort willen zetten, maar aan de andere kant; we hebben beide al zoveel gezegd.
    Ooit schreef ik rustig logjes van een 3000 woorden of meer. Dat bleek niet prettig en ik ging er wollig van schrijven wat de leesbaarheid teniet deed.
    Soms blijk ik onvolledig of borduur ik voort op logs van een tijd terug. Dat kan fragmentarisch overkomen waardoor onbegrip of extra vragen.
    Persoonlijk als dat ik al schrijf zal ik niet kunnen worden. Maar ik blijf dit doen om juist te laten zien dat we allemaal menselijk zijn, herkenning en erkenning te delen.
    Vandaar dus nogmaals, dank voor je volgen en ik hoop dat je bij me blijft.
    Het klopt dat onze situatie nogal gecompliceerd te noemen is, maar misschien inherent aan een eenvoudig leven in en met de natuur. De mens is tenslotte juist ver van de (en zijn eigen) natuur komen te staan... Misschien juist wel door 'het systeem', wie zal het zeggen.
    Hierbij nog eens de link naar een film recensie van 'The Cobbler'. http://www.imdb.com/title/tt3203616/plotsummary?ref_=tt_ov_pl Een prachtige film die gaat over een schoenmaker die in andermans schoenen kan lopen, letterlijk. Maar dan benaderd vanuit het goede en niet om een punt te maken of begrip af te dwingen.
    Veel kijkplezier, het is een juweeltje.

    BeantwoordenVerwijderen