zaterdag 3 augustus 2013

Boodschappen uit Nederland


Een weblog bijhouden en dit jarenlang consequent volhouden is best moeilijk, maar heel erg leuk. Zeker als delen een passie genoemd mag worden.
Via De Onzichtbare Brug parkeerde er gisteren hier een auto met man, vrouw en 4 kinderen. Met boodschappen als dropjes, ongebakken kroepoek, zoete chilisaus, kruidenmixen en natuurlijk een zware doos met onmisbare broodbakmixen in grootverpakking. 
Jeroen volgt als Francofiel al jaren mijn reilen en zeilen en een paar weken terug peilde hij zijn Lief om een dagtrip te maken vanaf de camping naar M&M. Hij was nog even bang dat het te druk zou zijn, zo gesteld op onze rust als ik altijd zeg en schrijf te zijn. Jarenlang meeleven vraagt soms om M&M in levende lijve te zien. Vrouw en kinderen weten van niets, maar hij wist ze nieuwsgierig genoeg te maken er een 2 uur voor in de auto te zitten. M&M weten ook niet wie er komen. De paar uitgewisselde e-mails van afgelopen paar jaar zeggen natuurlijk niet zoveel. 
Het zijn niet alleen de boodschappen die ons blij maken. Wij ontmoeten weer mensen waarmee we in moerstaal honderduit kunnen praten. Over het leven in Frankrijk, de voors en tegens van beide landen waar ook zij een huis hebben, nu nog met de voeten stevig op Zuid-Hollandse bodem. Voor ons is het ook vakantie-periode. (Qua werk is daar weinig van te merken, qua socialisatie des te meer.) Om 7 lange koude natte maanden te compenseren kan het ons niet gek genoeg. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd, waar ze ook vandaan komen, welke leeftijd dan ook. Alles kan, alles mag, niks maakt ons veel uit; FEEST!!
Zoals ik Jeroen al voorspelde; de kinderen vinden het prachtig. Ze slaan de spijker op z'n kop als ze nog in de auto al zeggen dat het net een sprookjeshuisje is. Dat klopt. Een echt sprookje. Met enge en mooie beestjes als enorme naaktslakken en een koningspage, misschien ook een slang en vervelende prikbeesten. Met limonade en madeleines. Met pannenkoeken (voor 8 man sta je best lang in de keuken ....) en een rondleiding. Honderduit vragen ze me de oren van het hoofd tijdens een rondleiding, onderbroken door weer wat liters bronwater met siroop. De mannen doen technische praat. Ik zie Marc blij verrast met een gespreksgenoot waar hij wat mee delen kan. Ik voel me gevlijd door de bewondering hoe we het hier toch redden samen. De kinderen verbazen zich over wat we allemaal zelf doen, vinden het bamboebos heel spannend, gaan beestjes zoeken in een bakje met een doorzichtig deksel en de oudsten staan lang te drentelen aan het nu volle 13 graden koude meer om wel of niet een korte duik te nemen. Moedig, het duurt even, maar ze gaan Castel achterna die zwaar te moede is begonnen met het uit het water halen van een paar duizend vierkante meter drijfhout. We eten pannenkoeken, potten keukenstroop zat, verse aanvoer natuurlijk. 
Even boodschappen brengen wordt een latertje. Een heel leuk latertje.... Zo mogen de zoete invallen blijven volgen, tot ergens laat dit jaar.

2 opmerkingen:

  1. start een van de vele "komt-tot-u-zelven" shortstays. (short: sommige mensen zijn helemaal niet leuk als ze zichzelf worden)

    BeantwoordenVerwijderen