maandag 3 november 2008

je restje leven 'NL'

Wat me opgevallen is aan de reacties uit onze directe omgeving, als je verteld hebt dat je gaat emigreren;
Alsof je je afscheid tussen neus en lippen door laat vallen
Of je even op bezoek bent, "weer terug" voor even
Ik voel me soms al uit het oog uit het hart, je voelt je reeds afgeschreven.
Alsof er direct niet meer in contact met jou geinvesteerd wordt.
Dat voelt zeker niet prettig, ondanks dat er wel realiteit achter schuilt. Je gaat ten slotte weg, maar 'wanneer' staat open. Een ander ziet dit graag ingevuld met een tijdstip. Het lijkt mij logisch na het nemen van het besluit om te emigreren, dat er nog een lange periode in NL aan vooraf moet gaan voor het zover is?
Werk gaat gewoon door, hobbies stop je niet accuut mee, waarom? Je sociale contacten zijn en blijven je contacten, de wereld draait gewoon rustig verder....
Wij ervaren het wel een beetje als jezelf buitensluiten. Je hoort er niet helemaal meer bij. Informatie stroom 'as usual' is er niet meer, je gaat dingen missen. Ook omdat je je aandacht moet verdelen over daar en hier. Het feitelijke afbouwen kan hier nog niet beginnen. Huisje nog te koop en zolang het niet verkocht wordt moeten we hier blijven wonen. Om te leven is het prettig te wonen, dit evenwicht heb je in zo'n proces wel nodig. Dus het blijft hard werken aan het vinden van een nieuwe balans in 2 werelden.
Dit hadden we niet kunnen weten of verwachten van te voren. Een extra heuvel om te beleven. We hebben al veel boeken gelezen over emigreren en De Fransen en hun Frankrijk. Maar dit proces zijn we niet tegengekomen tot dusver.
Het houdt ons scherp en het is een waardevolle beleving om in het achterhoofd te houden.

1 opmerking:

  1. Heey Martine,

    Ik weet precies wat je bedoelt.. Nu is het ook wel een beetje dat we in het zelfde schuitje zitten alleen woon en werk ik al in het buiteland. De is tot nu toe alleen me ouders en marcel die nog interesse toont. Ondankt de interesse val je inderdaad voor andere mensen volledig weg. Als je ze spreekt omdat Ik contact zoekt is het van owja is inderdaad zo lang geleden we moeten nog eens afspreken. maar dat is ondertussen een standaard argument geworden. ondertussen hoor je dan niets meer van die mensen. Vind het overgens wel leuk dat wij nog contact houden ondanks dat we in bijde gevallen circa 1400km uit elkaar wonen.

    Groetjes.. Johnny
    (en wen maar alvast aan het vergete worden.)

    BeantwoordenVerwijderen