water en water en water

 En dan sta ik opeens tussen voorraden, bergkasten en een flinke vriezer water te scheppen met blik en emmer terwijl het regenwater aan 3 kanten in stroompjes door de keldermuren sijpelt. Dit ergens regio Beziers bij Vlaamse immigranten.

Ze hebben op het laatste moment katten-oppas kunnen regelen. Viavia voel ik me de haas en de heer des huizes is de koe. Te laat naar bed resulteerde in een ‘te moe’ om de 1000km naar het Vlaamse land te rijden. De katten, 7 stuks, zijn van slag door het extreme weer en deze vreemde in huis,de modem heeft uiteraard de geest gegeven door het onweer, de kelder staat erger dan blank en samen moeten ze naar 1 van hun huizen, want ook daar stroomt het water binnen de trappen af. Op kaplaarzen met een dompelpomp richting de stad die voor een groot deel is afgesloten, want het staat ook daar blank, vele straten zijn afgesloten, alle grote supermarkten in het buitengebied zijn dicht en de meters vertellen hen later dat er in een paar uur meer dan 20 cm water uit de lucht kwam.

Een keer per jaar kunnen ze er een weekje tussenuit om eventjes bij de familie en vrienden te zijn. Mits ze oppas hebben voor hun verwende kattenbende, wat jonge kipjes en een buitenhond. Aanwonend moeder wordt te oud om al die zorgen op zich te nemen.

Het vertrek krijgt een dag uitstel en ik zit even te verwerken in welke situatie ik nu weer beland ben door mijn soms zo ‘spontane’ invallen en of het te snel ja zeggen. Vandaar dat ik een 20 emmers water opschep terwijl zij hun huurders uit het water proberen te redden. Tijdens 5 minuten droog ga ik op kaplaarzen even naar de buitenmuur van de kelder kijken. Het is dermate licht opeens dat ik moet knijpen met mijn ogen, zwaar bewolkt en dan toch verlangen naar je vergeten zonnebril.

Een nog te bevestigen dakgoot ligt met afschot richting kelder, de muur begroeit met bramen en hedera. Maar ondanks dit euvel, ik ga direct aan de slag om de muur wat schoon te maken, is er tegen deze buien met hagel niets te doen.

De wind blijft onverminderd beuken op de muren, de hagel voegt een geluid toe aan het striemen van de regen op de ramen die toch een 40 cm verdiept liggen door de dikke muren. Donder en bliksem lijken te kibbelen en het stel is na 3 uur nog steeds bezig een huis leeg te pompen en helpen dweilen. Moeten zich ook wel raar voelen hoe ik op hun pad kwam, dat ik er opeens ook op de stoep sta en de vakantie die toch door kon gaan, in het regenwater valt, terwijl hun net goed ontmoette oppas nu hun keldervloer probeert minder nat te krijgen.

Ik heb al geopperd samen ‘even’ de begroeiing van de muur te halen bij de muur die het ergst lekt, en provisorisch een geul te graven en of de al klaar liggende dakgoot te monteren. Maar de huurder in nood heeft prioriteit. Logisch, het is het inkomen om überhaupt regengoten van te kunnen kopen.

Dit weer is opgegeven tot einde van het weekend. Het wordt een (verzekeringstechnisch) drama als er niet snel gehandeld wordt.

Ik start dan toch maar zonder zonnebril aan het vrijmaken van de muur en het even recht leggen van die afvoergoot. Daarna krijg ik wonderwel de plassen uit de kelder. Maar echt veel helpt het niet. De volgende bui die ontzag afdwingt barst los en een windstoot neemt een plaat van de zwembadoverkapping mee. Later vinden we die verderop onder het huis op een helling.

Eindelijk komen ze thuis, twee verzopen katten op 2 benen, koud en moe. Het is een wat onwennige situatie, jammer dat hun weekje niet door kan gaan, machteloos zien hoe de kelder vol blijft stromen (het huis staat gelukkig bovenaan de gemeente, anders was het drama niet te overzien geweest) en dan ook nog weten dat je de verzekering moet gaan inschakelen en uiteraard achterin de lange rij aan mag sluiten.

Er springt ook nog een zekering kapot bij moeders. Tegen de schemering vertrekt hij om die te gaan kopen en neemt me mee om nog wat van het stadje te zien. Het komt neer op ramptoerisme. De stad is afgesloten, de rivier de Orb is een 20 keer breder, putdeksels worden omhoog gedrukt en liggen er hier en daar verlaten bij. Platen asfalt raken los en lijken als drijfhout aan te spoelen. Dat drijfhout tref ik de dag later op de vlakke wegen aan. Brandweer en politie sluiten de stad af. In het buitengebied zijn alle winkels aan de kant van de rivier gesloten. Het pand van de Netto is omringd door een bruine watermassa, de grotere supermarkten zijn ook dicht. Ook de pers blijft niet ongezien.

Een kleine elektronicazaak heeft nog wel een zekering en dan toch zo snel mogelijk naar huis waar we het gedrieën maar opgeven om die kelder droog te maken. Ik word getrakteerd op zelf gebakken pizza en we keuvelen tot het half 3 is.

De nacht blijft het rustig. Stilte voor storm numero 2.

Omdat de modem nu echt kapot is door de vele stroomstoringen en het onweer dat twee lange dagen en nachten aanhield en ik hen ook even tijd gun bij te komen van de toch zware vrijdag, rijd naar de kust. Ik wilde graag de zee zien, nog voor ik vertrok, nog voor het noodweer alle plannen van de inwoners hier dwarsboomde. Maar alle wegen richting la plage zijn afgesloten. Een karrenspoor schiet ik in en rijd tegen het kanaal midi aan. Een soort van botenhelling gaat gelijk over in het pad en de Blauwe ploegt zich door een steeds dieper water. Gelukkig kan het ding veel aan en ook nog keren op een ruig wat hoger gelegen terreintje. Ik stap uit, maak een foto van het kanaal met daarachter velden die nu doorgaan voor een bruine binnenzee.

Ik rijd maar door naar Beziers waar ik een broodje hap en even internet in het Polygone op het randje van een vijver met Koi-karpers. Naast de winkel van Orange, kan niet mis gaan. Na het broodje moet ik me gaan haasten. Het begint weer te regenen, zal vroeg donker zijn, een stad kent een spitstijd en die Blauwe voelt zich er nooit zo thuis. (lees; vind een parkeerplek)

Ik blijf nog eventjes. Het is warm en gezellig bij deze kattenminners. Goed toeven bij de Vlaamschen.